Czy przed skrótem od sformułowania to jest, czyli tj., trzeba postawić przecinek?

Czy skrót od tekstu jednolitego prawidłowo piszemy t.j., czy tj.?
Bardzo dziękuję za pomoc.

Szanowni Państwo,
mam problem z odmianą przez przypadki nazw miast starożytnych.
W literaturze spotyka w większości przypadków spotkać można zapisy bitwa pod Kadesz, dotarli w pobliże Kadesz etc. Czy nazwa miasta nie powinna być odmieniana i brzmieć następująco: bitwa pod Kadeszem, dotarli w pobliże Kadeszu? Podobnie jak by to było dla naszego rodzimego Wrocławia tj. miasto Wrocław, ale bitwa pod Wrocławiem.
Czy panuje tutaj jakaś dowolność?
Pozdrawiam, Dominik

Szanowni Językoznawcy!

Czy po skrótach, takich jak „tj.”, „tzn.” stawia się przecinek, jeśli wynika tak z reguł składniowych? Np. w zdaniach „Zastanawiam się, jaki ma to sens, tzn.[,] czy chcę tak dłużej żyć” albo „Trzeba sporządzić raport zgodnie z art. 446 ust. 1 ustawy, tj.[,] gdy zamawiający realizuje(…)”. Gdyby skrótów nie było, sprawa byłaby jasna – w tym przypadku mam jednak wątpliwości.

Z wyrazami szacunku

J.J.

Proszę o pomoc w interpretacji zdania. Czy wartość 1500 m2 dotyczy :
a) 1 obiektu lekkoatletycznego?
b) Bieżni/lub skoczni o nawierzchni syntetycznej?

Wykonawca dysponuje osobą, która zapewni kierowanie budową, tj. osobą, która odpowiedzialna była za wykonanie :
– min. 1 obiektu lekkoatletycznego posiadającego bieżnie i/lub skocznie o nawierzchni syntetycznej, o powierzchni całkowitej min. 1500 m2.

Będę niezmiernie wdzięczna za szybką odpowiedź.
Pozdrawiam i z góry dziękuję za pomoc.

Podobno w słowniku ortograficznym Karpowicza są formy liczby mnogiej ci łobuzi i ci narcyzi, nie odnotowane w PWN-owskim WSO. Nie mogę też nigdzie potwierdzić formy ci łachmyci. W drugą stronę, tzn. żeby z -ci zrobić -ty, zawsze można się powołać na zastosowanie formy deprecjatywnej. A ci łobuzi, narcyzi, łachmyci – można tych form bezpiecznie (tj. bez ryzyka posądzenia o nieznajomość polszczyzny) używać?

Opowiadałam, jak to byliśmy z Jasiem w przychodni (tj. mój syn Jaś i ja), kiedy ktoś zwrócił mi uwagę, że wprowadzam słuchacza w błąd, używając formy byliśmy w odniesieniu do dwóch osób, ponieważ sugeruje ona, że w przychodni był z nami jeszcze ktoś trzeci. Jeśli zatem opowiadam o nas dwojgu, tzn. moim synu i mnie samej, powinnam użyć zdania „Byłam z Jasiem w przychodni”. Nie zgadzam się z tą opinią, ponieważ uważam, że dwoje to już my, więc miałam prawo powiedzieć „Byliśmy z Jasiem”.

Czy (i w jakich przypadkach) końcówki -owie doklejanej do nazwiska można używać, kiedy chodzi o same kobiety? W jednym filmie padły słowa „Wracaj natychmiast do Spellmanów” (chodziło o siostry / siostry z bratanicą / dom zamieszkany przez siostry z bratanicą).

Szanowni Państwo,

zastanawia mnie, w jakim przypadku użyć przymiotnika gotowy w funkcji orzecznika w zdaniu np. Idę wymienić walutę, żeby być ******* na wyjazd do Hiszpanii. Czy będzie to mianownik, tj. gotowy, czy może miejscownik, gotowym? Umieszczając w takiej sytuacji rzeczownik, wskazywałby on na konieczność formy miejscownikowej, aczkolwiek wydaje mi się, że forma mianownikowa w tym przypadku jest coraz częściej obecna choćby w codziennej mowie.

Z wyrazami szacunku,

Antoni

„Wydawał się kontynuatorem…” czy „Wydawał się być kontynuatorem…”? Czasownik wydawać się w połączeniu z przymiotnikiem (np. „Wydawał się gruby”) nie potrzebuje być, ale co z rzeczownikiem? Tu jest chyba konieczne być – inaczej brzmi dziwnie. Proszę rozstrzygnąć tę kwestię. Słownik poprawnej polszczyzny PWN odnosi się tylko do użycia tego czasownika z przymiotnikmami, nie mówiąc nic o rzeczownikach i przez to sugerując, iż tak samo powinno być z rzeczownikami – tj. bez być. Mnie się jednak nie chce wierzyć, iżby miało to być błędne, gdyż wyczucie językowe większości osób, które o to pytałem, jednogłośnie wskazuje na być. Będę wdzięczny za pomoc.